„Litany", czwarty studyjny krążek Vader, obchodzi w tym roku swoje dwudziestopięciolecie. Z tej okazji ukaże się wyjątkowa reedycja albumu w ekskluzywnym, pięknie wydanym, tłoczonym boxie, na winylu w dwóch kolorach oraz w wersji CD (z bonusowymi utworami!).

„Litany" ukazała się w 2000 roku i uzyskała nominację do Fryderyka w kategorii album roku metal. Nagrań dokonano w listopadzie 1999 roku w Gdyni, a realizatorem dźwięku był Adam Toczko. Dziś trudno wyobrazić sobie koncert Vader bez któregoś z pochodzących z „Litany" utworów: „Cold Demons", „Wings", „Xeper", czy tytułowe „Litany". Na krążku znalazła się również ponownie zarejestrowana klasyczna kompozycja "The Final Massacre". „Litany" to album bardzo intensywny, szybki, momentami ocierający się nawet o grind core. Bez wątpienia jest to zasługa nieodżałowanego perkusisty Docenta, który zarejestrował na albumie jedne ze swoich najlepszych partii w całej karierze. „Litany" to zarazem album, na którym do głosu w większej mierze doszły partie solowe Mausera. Album był promowany koncertami na całym świecie u boku między innymi Morbid Angel, Emperor, Impaled Nazarene, Limbonic Art, Vital Remains, a także na festiwalach Wacken Open Air, Thrash'em All Festival, czy Summer Breeze. A już 7 czerwca podczas Mystic Festival Vader zaprezentuje kultowe „Litany" po raz pierwszy w całości.

Prezentowany na zdjęciu box będzie zawierał: LP blue marble, CD, MC, T-shirt, plakat podpisany przez zespół, 3 piny.

Tracklista „Litany":

1. Wings
2. The One Made Of Dreams
3. Xeper
4. Litany
5. Cold Demons
6. The Calling
7. North
8. Forwards To Die!!!
9. A World Of Hurt
10. The World Made Flesh
11. The Final Massacre
Bonus tylko na CD:
12. Red Dunes
13. Lord Of Desert

źródło: Mystic Production

Takie cuda w środowej audycji Rock Radio (14.05.2025 r) w Polskim Radiu Rzeszów. I tak...najpierw urodzinowo Steve Hogarth, następnie z nowej płyty Bjorn Riis ! Winylowo nowy album Arcade Fire natomiast na linii będzie Krzysztof Gońda z formacji Taraban. I jeszcze Sezamkowa i nowy utwór Skunk Anansie. Zapraszam zatem o godz.20.05

Lista utworów:

Marillion: Deserve
Marillion: Rich
Bjorn Riis: Gone
Arcade Fire: Open Your Heart Of Die Trying
Arcade Fire: Pink Elephant
Arcade Fire: Year Of The Snake
Bjorn Riis: She
Peter Murphy: Swoon
Skunk Anansie: Animal
Bjorn Riis: Fimbulvinter
Taraban: The Oath
Taraban: Country Song
Sezamkowa: Gangsta
Sezamkowa: Miłość
Bjorn Riis: Fear Of Abandonment
Marillion: The Sky Above The Rain

Deathyard właśnie wpuścił do sieci cover utworu „Solarny Kult", którego autorem zarówno muzyki jak i tekstu jest notabene Chris Hofler, lider zespołu Deathyard, były wokalista Popiór.

Jak mówi sam Chris Hofler: Niestety utwór "Solarny Kult" powstał na nie wiele przed naszym rozstaniem z zespołem Popiór i zdążył tylko raz zaprezentować się na żywo.

Jako, że jestem w pełni autorem tego utworu, w który wkułem swoje serce i duszę, postanowiłem nagrać go jeszcze raz wraz z moim zespołem Deathyard, żeby utwór nie zaginął w czeluściach internetu i pozostał grany dalej na koncertach.

Utwór dostępny jest na youtube pod linkiem https://youtu.be/4MhHY17d_A0?si=AOaefLcx-iz4Dg71 oraz na platformach streamingowych.

źródło: Ilona Matuszewska

Niezwykły wpływ, jaki Xmal Deutschland miało na brytyjską (i nie tylko) publiczność w latach osiemdziesiątych, trudno opisać nawet po czterdziestu latach. Ich muzyka hipnotyzowała poszarpanymi rytmami, surowym brzmieniem i tajemniczym (dla większości w tamtym czasie) językiem, a także wizją i siłą kobiet, które tworzyły zespół. Przełomowy występ u boku Cocteau Twins oraz dwa pierwsze albumy wydane przez 4AD zachwyciły słuchaczy i wywarły trwały ślad, oferując niepowtarzalne brzmienia i emocje.

Aby upamiętnić lata współpracy (1983–1984) i podkreślić znaczenie Xmal Deutschland, 4AD 9 maja wyda Gift: The 4AD Years – limitowaną edycję 3LP i 2CD, zawierającą zremasterowane w 2025 roku w Abbey Road dwa albumy zespołu wydane przez wytwórnię: energetyczny Fetisch i monumentalny Tocsin. W skład zestawu weszły także utwory z innych powiązanych wydawnictw: Incubus Succubus II i Qual, tworząc kolekcję pełną mocy i wyrafinowania.

Uderzającą okładkę Gift, z fotografią autorstwa Petera Schulte, zaprojektował Timothy O'Donnell, bazując na oryginalnej grafice 23 Envelope. Wydaniu towarzyszy także oryginalna fotografia Nigela Griersona i dodatkowa książeczka zawierająca zdjęcia Kevina Cumminsa, Paula Slattery'ego, Sheili Rock i innych fotografów oraz teksty Chrisa Robertsa.

Podobnie jak wiele zespołów określanych mianem „gotyckich”, wizualnie wyraziste, ubrane na czarno i z charakterystycznymi fryzurami, członkinie Xmal Deutschland wolały określenie „post-punk”. I faktycznie nim były – inspirowały się sceną londyńską, choć działały z Hamburga. Były częścią nurtu Neue Deutsche Welle, koncertowały z zespołami takimi jak DAF i Palais Schaumburg oraz przyjaźniły się z Einstürzende Neubauten. Radykalizm i nieustanna potrzeba zmian były dla nich czymś naturalnym. Nazwa zespołu została zaczerpnięta z traktatu społeczno-politycznego z początku lat sześćdziesiątych autorstwa komunistycznego pisarza Rudolfa Leonharda.

„Gdy zaczynaliśmy, punkowcy mówili, że to nie jest punk, a awangardziści, że to nie jest awangarda. Nikt nie potrafił tego dokładnie określić” – mówiła w tamtym czasie Anja Huwe. „To było... Xmal Deutschland, wiesz? Ten dziwny zespół z Hamburga. Nasza muzyka pochodziła z naszych ciał, dusz i serc. Oczywiście traktowaliśmy to bardzo poważnie”. Fiona Sangster dodawała: „Oczywiście, otoczenie ma na ciebie wpływ, ale w gruncie rzeczy nie jesteśmy wcale typowo niemieckie”. A Manuela Rickers podsumowała: „Trzeba być autentycznym. Trzeba robić to, co się czuje”.

Pierwotny skład zespołu – Huwe (wtedy jeszcze na basie), Rickers (gitara), urodzona w Szkocji Sangster (klawisze), Caro May (perkusja) i Rita Simonsen (wokal) – szybko się zmienił. Huwe została wokalistką, a na basie pojawił się Wolfgang Ellerbrock. Dołączyła także perkusistka Manuela Zwingmann. To właśnie ten skład nagrał Fetisch oraz single Qual i Incubus Succubus II. Brytyjska scena niezależna przyjęła ich entuzjastycznie.

Album Fetisch, współprodukowany przez Ivo Wattsa-Russella, który zachwycił się „niesamowicie surowym” demem zespołu, ukazał się w kwietniu 1983 roku. Brzmiał chłodno i mrocznie, podobnie jak muzyka Siouxsie and the Banshees, Bauhaus, The Birthday Party czy Joy Division. Dzięki wyrazistym wokalom Huwe i ostrym riffom Rickers wyróżniał się wyjątkową intensywnością. Utwory takie jak "Boomerang" i "Orient" wciąż przenoszą słuchacza w inny wymiar. „Muzyka jest piękna, ale teksty są absolutnie mroczne” – mówiła wtedy Anja.

Zanim w czerwcu 1984 roku ukazał się Tocsin, Zwingmann opuściła zespół, a jej miejsce zajął Peter Bellendir. Qual i Incubus Succubus 2 umocniły ich pozycję, a tajemnicza aura Xmal Deutschland zaintrygowała zarówno Johna Peela, jak i fanów londyńskiego klubu Batcave. Tocsin, wyprodukowany przez Micka Glossopa (współpracującego m.in. z Magazine i PIL), łączył artystyczny chłód z intensywną ekspresją. Album brzmiał bardziej przystępnie, ale wciąż skrywał wiele tajemnic. "Mondlicht" zachwycało majestatycznym brzmieniem, a "Tag für Tag" zaskakiwało dynamicznymi zwrotami. Całość porywała i urzekała.

„Na początku, jako „dziewczyny”, nie byłyśmy traktowane poważnie” – wspomina Huwe. „Ale teraz zaskakuje mnie, jak wiele osób twierdzi, że zainspirowałyśmy je do założenia zespołu lub po prostu do bycia kreatywnym. To miłe. Miałyśmy siłę – jako przyjaciółki, jako grupa. I miałyśmy pewne idee, które chciałyśmy przekazać... i przez długi czas nam się to udawało”.

Fani wciąż spierają się, czy szczytowym momentem kariery Xmal Deutschland było Tocsin, czy Fetisch choć po odejściu z 4AD nagrały jeszcze dwa albumy – Viva i Devils. Po 35-letniej przerwie, Anja Huwe niedawno powróciła z solowym albumem Codes. Tymczasem wydawnictwo Gift ponownie uchwyciło – a właściwie na nowo uwolniło – tę wczesną esencję Xmal, gdy po otrzymaniu szansy na debiut ruszyły naprzód, bez lęku, tworząc własną, niepowtarzalną artystyczną tożsamość.


Dzięki Gift nowi słuchacze mogą odkryć Xmal Deutschland, a starzy fani ponownie zanurzyć się w ich muzyce. Mimo, że niemieckie słowo „gift” znaczy „trucizna”, a ich muzyka nie była miła ani łagodna, to jej blask wciąż rezonuje, nawet po czterech dekadach!

źródło: sonicrecords.pl