Bandyci przebrani za muzyków Green Day napadają na bank. Tak rozpoczyna się najnowszy wideoklip tria, który został nakręcony do piosenki "Bang Bang", promującej zapowiedziany na 7 października 2016 roku album "Revolution Radio". Przypominamy również, że Amerykanie w styczniu 2017 roku po raz kolejny pojawią się na koncercie w Polsce!

Ujęcia z napadu pięknych dziewczyn noszących maski Billego Joe Armstronga, Mike'a Dirnta i Tré Coola, przeplatane wiadomościami telewizyjnymi i ucieczką z miejsca przestępstwa, a kojarzące się z kultowym filmem "Na fali" z 1991 roku z Keanu Reevesem i Patrickiem Swayze w rolach głównych, pomieszane są ze scenami z domowej imprezy, na której zespół daje porywający koncert. Filmik można znaleźć pod tym adresem:  https://youtu.be/wvu2-xQUNQI

Reżyserem jest przyjaciel zespołu i jednocześnie gitarzysta oraz wokalista innej legendy pop punka, grupy Rancid, Tim Armstrong. Zdjęcia odbyły się w Venice, w Kalifornii. Tekst piosenki, który napisał oczywiście Billie Joe, oparty jest na prawdziwych wydarzeniach.

"Bang Bang" już wspięła się na pierwsze miejsce listy Billboard Mainstream Rock Songs. Utwór zebrał też doskonałe recenzje. "Green Day, podobnie jak wcześniej Rage Against The Machine i Public Enemy, nie są w stanie usiedzieć spokojnie w tych ekstremalnych politycznie czasach" – napisał magazyn "Time".

Album "Revolution Radio" to 12 utworów, utrzymanych w typowym dla Green Day stylu, z mnóstwem ognistych riffów i pięknych melodii. Za produkcję odpowiadają muzycy zespołu. Sesja odbyła się w rodzinnym mieście formacji, Oakland. W tekstach Billie Joe tym razem skupił się przede wszystkim na niepewności życia we współczesnych czasach.

Laureaci Grammy i członkowie Rock And Roll Hall Of Fame za kilka miesięcy ponownie pojawią się w Polsce. Jedyny występ Amerykanów w naszym kraju odbędzie się 21 stycznia 2017 roku w krakowskiej Tauron Arenie! Serdecznie zapraszamy.


Tracklista płyty "Revolution Radio":

1.    "Somewhere Now"      4:08
2.    "Bang Bang"      3:25
3.    "Revolution Radio"      3:00
4.    "Say Goodbye"      3:39
5.    "Outlaws"      5:02
6.    "Bouncing Off The Wall"      2:40
7.    "Still Breathing"      3:44
8.    "Youngblood"      2:32
9.    "Too Dumb To Die"      3:23
10.    "Troubled Times"      3:04
11.    "Forever Now"      6:52
12.    "Ordinary World"      3:00

Warner Music Poland

"Madryt" - taki tytuł nosi pierwszy singiel z nowego albumu. Co dzieje się za drzwiami madryckich mieszkań? Kazik Staszewski wyjawia sekrety hiszpańskiej stolicy. Już 14 września (środa) o godzinie 20:00, oficjalna premiera teledysku w reżyserii Sławka Pietrzaka. Klip będzie dostępny na oficjalnym kanale SP Records w serwisie youtube:https://www.youtube.com/user/SPRECORDSteledyski
Wkrótce poznamy tytuł i oficjalną datę premiery albumu. Kult powraca z nowym materiałem studyjnym po ponad trzy letniej przerwie. Ostatnie wydawnictwo - album Prosto (2013) ukazał się nakładem SP Records.

S.P. RECORDS & PUBLISHING COMPANY

‘Jack White Acoustic Recordings 1998-2016’ (Third Man/Columbia/XL Recordings) to wydany na dwóch płytach LP i dwóch dyskach CD zestaw akustycznych utworów Jacka White'a.
Znalazło się na nim 26 utworów, wśród których są alternatywne wersje, inne mixy i niepublikowane do tej pory piosenki, zarówno z jego solowej kariery, jak i z dorobku The White Stripes i The Raconteurs.
Jedną z największych atrakcji ‘Jack White Acoustic Recordings 1998-2016’  niepublikowany wcześniej utwór The White Stripes ‘City Lights’. Powstał w czasach pracy nad albumem ‘Get Behind Me Satan’, jednak został zapomniany, aż do czasu, gdy White postanowił przygotować nową winylową wersję albumu z 2005 roku, na potrzeby Third Man’s Record Store Day 2015. Jest to pierwsze premierowe nagranie The White Stripes, które ukazuje się od 2008 roku.

Z kolei: „nowa wersja ‘Carolina Drama’, utworu The Raconteurs z płyty „Consolers Of The Lonely” z 2008 roku, jest kontrapunktem, w którym usunięto oryginalną ścieżkę perkusji, co sprawiło że mamy do czynienia z tradycyjną balladą w starym stylu, skrzyżowaną z opowieścią o duchach” – pisze o utworze Carolina Drama dziennikarz Greil Marcus. „Z gitarą skradającą się przez banjo i skrzypce z Rollingstonesowskiego ‘Sister Morphine’, piosenka jest przerażającą, współczesną, morderczą balladą, z kudłatą pointą i z muzyką, która sprawia, że nie trzeba słuchać słów, by śledzić rozrastającą się historię.”

‘Jack White Acoustic Recordings 1998-2016’ to wyjątkowy zbiór 26 akustycznych piosenek, pochodzących z całej szerokiej kariery White'a. Wśród nich są nie tylko te pochodzące z regularnych płyt, ale także mniej znane utwory ze stron B singli, remiksy, alternatywne wersje i materiał do tej pory niepublikowany. Ułożony chronologicznie zbiór, przynosi klasyczne piosenki The White Stripes, The Raconteurs oraz solowe utwory, które zostały zremasterowane przez Andrew Mendelsona w TN’s Georgetown Masters w Nasville. Wszystkie utwory zostały skomponowane i wyprodukowane przez samego Jacka White'a, za wyjątkiem ‘Never Far Away’ (produkcja: T Bone Burnett), ‘Honey’, ‘We Can’t Afford To Look This Cheap’ (produkcja: Beck), ‘Top Yourself’ (Bluegrass Version) i ‘Carolina Drama’ (skomponowane i wyprodukowane przez White'a i Brendana Bensona) oraz ‘Machine Gun Silhouette’ (autorstwa White'a i Roba Jonesa).

sonicrecords.pl

Album „Skeleton Tree” jest następcą świetnie przyjętej płyty „Push the Sky Away” (2013), która okazała się także komercyjnym sukcesem.
Proces powstawania „Skeleton Tree” rozpoczął się pod koniec 2014 roku w Retreat Studio w Brighton. Następne sesje odbyły się w La Frette Studio we Francji na jesieni 2015 roku. Premierę albumu poprzedzą pokazy filmu „One More Time With Feeling”, które odbędą się w kinach na całym świecie 8 września 2016 roku. Będzie to pierwsza okazja by usłyszeć utwory z albumu „Skeleton Tree”. Reżyserem „One More Time With Feeling” jest Andrew Dominik („Chopper”, „Zabójstwo Jesse'ego Jamesa przez tchórzliwego Roberta Forda”, „Zabić, jak to łatwo powiedzieć”). „One More Time With Feeling” bazowało od początku na koncepcji wykonania utworów na żywo, ale stało się czymś o dużo większym znaczeniu, po tym jak Dominik zagłębił się w tragiczne wydarzenia, które miały miejsce w trakcie powstawania i rejestracji płyty. Wykonaniu utworów z nowej płyty The Bad Seeds towarzyszą wywiady, materiały nagrane przez Dominika oraz narracja Cave'a. Zdjęcia są zarówno czarno-białe jak i kolorowe, zarejestrowane w 3D i 2D. Film jest surowy, kruchy i jest świadectwem artysty próbującego znaleźć swoją drogę przez ciemność.

Mystic Production

Zespół Archive zaprezentował klip do „Bright Lights”. Utwór zwiastuje najnowsze wydawnictwo zespołu „The False Foundation”.  Teledysk powstał w Hiszpanii, a za jego realizację odpowiedzialny jest kolektyw NYSU, z którym zespół współpracował nad poprzednimi projektami (film „Axiom”, album „Restriction”).

„Utwór opowiada o odnajdywaniu pozytywnych stron życia i śmierci. Klip idealnie oddaje klimat piosenki. Praca z kolektywem NYSU zawsze jest dla nas inspirująca, łączy nas z nimi wyjątkowa wieź. Wzajemnie idealnie się dopełniamy”  - mówi Darius Keeler.

„The False Foundation”  będzie mieć swoją premierę 7 października. Nowa płyta to następca dobrze przyjętego „Restriction” z 2015 r.

Na jesieni Archive zawita do Polski. 19 listopada formacja zagra koncert w Warszawie (Torwar), a 20 listopada wystąpi w Poznaniu (Hala MTP2).

PIAS

Grzegorz Kapołka: "Warsaw Guitar Plus z pewnością przejdzie do historii"

Wirtuozi sześciu strun wystąpią 14 i 15 października w klubie Proxima podczas Warsaw Guitar Plus Festival.
Rozmawiamy z Grzegorzem Kapołką, znakomitym gitarzystą bluesowym i jazzowym, dyrektorem festiwalu.

Jak długo nosiłeś w sobie pomysł festiwalu gitarowego w stolicy?

Mniej więcej półtora roku – dwa lata. Zasugerował mi to serdeczny przyjaciel Jarek Tomaszewski, prezes wielkiej firmy w Warszawie. On jest nie tylko fanem gitary, ale również znakomitym gitarzystą, absolwentem Wydziału Jazzu Akademii Muzycznej. Dał mi taki impuls, żebym spróbował przenieść to co na robię w Imielinie (Imielin Blues Festival – przyp. red.) na wyższy poziom, ponieważ w Warszawie zagrają już naprawdę megagwiazdy.

Bycie po tej drugiej stronie barykady nie należy chyba do łatwych rzeczy...

Dla mnie organizacyjnie jest to wyzwanie. Jestem jednak bardziej gitarzystą, niż menadżerem. Ale myślę, że trzeba uczyć się nowych rzeczy, stawiać czoła nowym wyzwaniom. I samo życie nas do tego zmusza, daje nam takie bodźce do działania. Sprawy organizacyjne poznałem przy okazji pracy nad Imielin Blues Festival, ale tutaj jednak muszę ogarniać pewne sprawy sam, nie ma instytucji wspierającej, chociaż założyliśmy stowarzyszenie „Gitara i blues”, którego jestem prezesem, po to właśnie by pozyskiwać fundusze i żeby było nam łatwiej. Miałem więc doświadczenie przy organizacji imprez, ale nie na takim poziomie. Jestem pewny, że ta nauka nie pójdzie w las...

Porozmawiajmy o zagranicznych gwiazdach. Na pierwszy ogień – Scott Henderson.

Dla mnie Scott Henderson jest geniuszem gitary, który w bardzo młodym wieku zaczął grać z Chickiem Coreą, a z nim byle kto nie może zagrać, to musi być naprawdę wybitny muzyk i twórca. Wtedy był jeszcze bardziej odtwórcą, ale doświadczenie zdobyte ze współpracy z Joe Zawinulem pozwoliło mu otworzyć się na kwestie kompozycyjne. Stał się wspaniałym twórcą, nagrywa świetne płyty. Ma ogromny dorobek jako twórca: to wszystko co działo się w formacji Tribal Tech z Gary Willisem – po prostu czapki z głów! To jest najwyższy poziom, jeśli chodzi o przejęcie zdobyczy Weather Report. Jazzrockowa estetyka zawsze była mi bliska i wiele dla mnie znaczyła. Teraz robi bardziej bluesowe projekty. Aczkolwiek na ostatniej płycie nie ucieka przed samym sobą, nie unika tych jazzrockowych elementów. Henderson ma taki feeling i gra takie frazy, że cały świat może się od niego uczyć. Geniusz. Gigant. Gitara tworzy z nim jedność.

Tego samego dnia wystąpi również francuski artysta Jean – Marie Ecay...

Też fenomenalny gitarzysta. Duży szacun dla jego dorobku, dla jego stylu grania. Miałem przyjemność poznać go osobiście podczas pracy nad koncertem Billy'ego Cobhama w katowickim NOSPR. Ecay od ponad dekady jest gitarzystą w zespole tego wybitnego perkusisty jazzowego. Gitarzysta kompletny, znakomicie poruszający się w stylistyce jazzowej, rockowej, bluesowej, nawet country. Jego koncert będzie z pewnością dużym wydarzeniem.

Nie zapomniałeś także o reprezentantach krajowej sceny...

Oczywiście. Dzień polski festiwalu to okolice bluesa i śląska szkoła, której mam zaszczyt być jednym z przedstawicieli. To śląskie środowisko pokaże w stolicy swoje różne muzyczne kolory. Ale zagrają też muzycy spoza Śląska, na przykład harmonijkarz Michał Kielak i Krzysztof Ścierański na gitarze basowej. Zresztą nie ograniczamy się tylko do gitarzystów, na scenie pojawi się chociażby znakomity puzonista Bronisław Duży. Stąd właśnie słowo „Plus” w nazwie festiwalu. To zamierzone działanie. Gitara często wspomagana jest na scenie przez inne instrumenty. W przyszłości być może zaproszę wyłącznie totalnie gitarowe składy, na przykład grające flamenco.

Rozumiem, że Warsaw Guitar Plus Festival nie będzie jednorazowym przedsięwzięciem.

Chciałbym, żeby stał się cykliczną imprezą i z całą pewnością Warsaw Guitar Plus przejdzie do historii. Mam potwierdzenie z Berklee College of Music, że kolejna edycja odbędzie się przy współpracy z tą uczelnią, najważniejszą jeśli chodzi o jazzowe – i nie tylko jazzowe – granie na świecie. W jakim stopniu i zakresie – zostawmy to może jako niespodziankę... Prawdopodobnie nawet w tym roku, ktoś z Berklee pojawi się na konferencji prasowej i uchyli rąbka tajemnicy, na czym ta współpraca miałaby polegać.

Rozmawiał: Robert Dłucik

Gwiazdą festiwalu Warsaw Guitar Plus będzie znakomity amerykański gitarzysta Scott Henderson.
15 października na scenie Proximy wystąpi także ceniony francuski gitarzysta Jean Marie Ecay, od dekady współpracujący z zespołem legendarnego jazzowego perkusisty Billy'ego Cobhama. Koncerty tego dnia poprowadzi znany z radiowej „Trójki” Piotr Baron.

14 października będzie dniem polskim na festiwalu. Tego dnia posłuchamy basisty Darka Ziółka z zespołem oraz supergrupy Czarny Pies (Leszek Winder, Krzysztof Ścierański, Grzegorz Kapołka, Jan Gałach, Bronisław Duży i inni).

Bilety do nabycia wyłącznie w ogólnopolskiej sieci Ticketpro.

Więcej informacji na stronie www.guitarplus.pl oraz na fanpage na facebooku: www.facebook.com/guitarpluspl

Copyright © 2016 HALO MEDIA, All rights reserved.

Znany kolektyw z południowego Londynu, czyli zespół Archive, ujawnił szczegóły dziesiątego studyjnego krążka „The False Foundation” . Album będzie mieć swoją premierę 7 października. Nowa płyta to następca dobrze przyjętego „Restriction” z 2015 r.
„Fakt, że pracowaliśmy nad 10 albumem sprawił, iż poczuliśmy się jakbyśmy tworzyli epokowe dzieło. Nasza historia jako kolektywu to szalona podróż. Pokonaliśmy tyle dziwnych dróg aby móc znaleźć się miejscu, w którym jesteśmy dzisiaj. Zdecydowanie jest to krążek, z którego jestem najbardziej dumny” – mówi Darius Keeler.
Video do „Driving In Nails”  to pierwszy zwiastun nowego wydawnictwa zespołu. Teledysk powstał dzięki hiszpańskiemu kolektywowi NYSU, z którym grupa współpracowała przy albumie „Axiom”. Klip można obejrzeć pod tym adresem:
Na jesieni Archive zawita do Polski. 19 listopada formacja zagra koncert w Warszawie (Torwar), a 20 listopada wystąpi w Poznaniu (Hala MTP2).

PIAS

"Makes Me Think of Home” to szósty solowy album studyjny znanego z grup Genesis i Stiltskin Raya Wilsona. Krążek, którego premiera zaplanowana jest na 7 października, ukazuje się zaledwie kilka miesięcy po premierze akustycznej płyty „Song for a Friend”. Płyta zawiera mieszankę muzyki rockowej i progresywnej, podrasowanej lekką nutą popowej chwytliwości, składającą się na dziesięć utworów, zespolonych oczywiście bardzo charakterystycznym głosem artysty.

Album otwiera przepiękny utwór They Never Should Sent You Roses o którym tak mówi Ray: to piosenka opisująca te wszystkie sprawy, które od setek lat łączą i dzielą Anglików i Szkotów, aktualna zwłaszcza dziś, kiedy tak często mówi się o referendum na temat ewentualnego opuszczenia Wielkiej Brytanii przez Szkocję. Moja była żona była Angielką, podobnie jak mój ojczym, a i jak przez pewien czas mieszkałem w ich kraju, urodziłem się zresztą 25 kilometrów od angielskiej granicy. A tytułowa róża to przecież narodowy kwiat Anglii. Kiedy śpiewam ten utwór, wracam po prostu do czasów swojej młodości.
Ray Wilson | They Never Should Have Sent You Roses.
Ray Wilson kolejnym teledyskiem zapowiada nową płytę, polecamy! Zobacz klip do singla "They They Never Should Sent You Roses".

Musicom

Zapraszam do Dubrownika.

Chet Faker oznajmił fanom w mediach społecznościowych, iż rezygnuje ze swojego pseudonimu. Artysta będzie tworzyć pod prawdziwym imieniem i nazwiskiem jako Nick Murphy. Tym samym muzyk otwiera nowy rozdział w swojej karierze. „Fear Less”  to pierwsza odsłona nadchodzących zmian. Utworu można posłuchać pod tym adresem: http://nickmurphymusic.com/

 Dokonania Murphy’ego, jako Cheta Fakera, są imponujące. W 2014 r. ukazał się jego debiutancki krążek „Built On Glass”, który w wielu krajach osiągnął status platynowej płyty.  W zeszłym roku do sprzedaży trafiła EP-ka „ The Trouble With Us”, która powstała we współpracy ze znanym londyńskim DJ-em Marcusem Marrem. Chet Faker występował na 5 kontynentach, grając koncerty na scenach takich festiwali jak Coachella, Lallapalooza, Primavera czy Glastonbury.

PIAS